فرقه مسیحیت‌اوانجلیستی، از مهم‌ترین جریان‌های تبشیری مسیحیت‌تحریف‌شده است که فرایند جذب و تبشیر در آن محور قرار دارد و تمامی پیروان، به صورت بالقوه یک «مبلغ تبشیری» به شمار می‌روند که می‌بایست با استفاده از روش‌های مختلف، از تبشیر چهره به‌چهره گرفته تا توزیع انجیل و …، در راستای جذب افراد دیگر اقدام نمایند. با توجه به همین مهم است که فعالیت مسیحیان اوانجلیست در بسیاری از کشورها، حتی جوامع مسیحی و مسیحی‌نشین نیز چالش‌افرین بوده و دول مختلف، مواجهه متفاوتی -از نظارت گرفته تا ممنوعیت تبلیغ- را در برابر ایشان اتخاذ کرده اند.
برای نمونه، مسیحیان ارمنی‌تبار ایرانی، حاضر نیستند کلیساهای خود را – حتی برخی کلیساها که به سبب مهاجرت ارامنه، عملاً خالی مانده‌اند- در اختیار اوانجلیست‌ها و مبلغان تبشیری قرار دهند و مخالفت آن‌ها با تبشیری‌ها چه‌بسا بیشتر از مخالفت مسلمانان با آن‌هاست.
می‌توان گفت در اغلب کشورهای دنیا اوضاع به همین صورت است و کشورها از مسیحیت اوانجلیستی و پنطیکاستی، احساس خطر کرده‌اند. کشورهای ارتدوکس شرقی یا روسیه به شدت با این جریان مخالفند. کشورهای کاتولیک‌نشین مثل آمریکای لاتین، اروپای شرقی مثل لهستان و ایتالیا نیز تقابل جدی با جریان تبشیری دارند. اساساً پیروان شاخه‌های ارتدوکس و کاتولیک مسیحیت، تعارض عمیق‌تری با جریان تبشیری دارند. در سر دیگر این طیف، کشورهای اسلامی قرار می‌گیرند که طبعاً مخالف این جریان هستند.
حقیقت ماجرا این است که به سبب حمایت آمریکا از این فرقه، بسیاری از جوامع به خاطر منافع سیاسی- اقتصادی خود، حاضر به مقابله جدی با جریان مزبور نیستند. به عبارت دقیق‌تر، از حضور و فعالیت آنان ناراحت و عصبانی هستند اما نمی‌توانند علیه این جریان، موضع جدی اتخاذ کرده و نسبت به تقابل با آن‌ها اقدام نمایند.
دیدگاهتان را بنویسید