افسانه‌ استر و مردخای،داستانی قدیمی در یکی از کتب و رساله‌های دینی یهود، موسوم به «مگیلای استر» است. این داستان به لحاظ واقعیت تاریخی یا افسانه صرف بودن،در میان تاریخدانان محل شک و تردید می‌باشد و تحلیل‌ها و حواشی فراوانی پیرامون آن، به ‌ویژه جشن مشهور مرتبط با این داستان یعنی جشن یهودی «پوریم» مطرح است.این موضوع در میان مورخان و پژوهشگران خارجی ، از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته ونظریات گوناگونی در خصوص ریشه‌ها، شخصیت‌ها، ابعاد تاریخی واعتقادی و... آن عرضه شده،لیکن کمتر اثری است که در داخل کشور به صورت مستقل و تخصصی به این مسئله پرداخته باشد. البته مقالات متعددی در این باب نگاشته شده،اما منابع کتبی، محدود است. در همین راستا،به ‌تازگی «مرتضی عرب‌زاده سربنانی» در کتابی باعنوان«افسانه استر و مردخای؛ وا کاوی خاستگاه جشن پوریم»، مقوله پیش‌ گفته را از همه‌ جوانب، مورد بررسی وتحلیل قرار داده‌است که از بابت تازگی اثر،زوایای مورد تأکید و اتخاذ رویکرد تخصصی،قابل‌ توجه می‌باشد. ‌در یادادشت حاضر،این کتاب معرفی شده و موضوعات مطرح در آن مورد اشاره قرار می‌گیرد.

جشن «پوریم» در آیین یهودیت، که در مسیحیت نیز تحریف شده، ریشه در متون عهدین دارد و به‌عنوان یکی از ایام روزه‌داری یهودیان شناخته می‌شود. این جشن به‌دلیل ارتباطات تاریخی با دوران هخامنشی و ایران باستان، به نادرستی با سیزدهم فروردین‌ماه مشابهت داده می‌شود. وجود مقبره‌های «استر» و «مردخای» در ایران، که شخصیت‌های محوری این روایت هستند، به‌عنوان ابزاری برای بهره‌برداری از سوی جریان‌های صهیونیستی و مسیحیت صهیونیستی عمل کرده است. این آیین که براساس «رساله استر» شکل گرفته، از نظر تاریخی و اعتباری دچار چالش‌های جدی است و برخی پژوهشگران آن را افسانه‌ای و تحریف‌شده می‌دانند. بررسی‌های تاریخی و باستان‌شناسی، صحت این روایت را مورد سوال قرار داده و به این پرسش پرداخته که آیا پوریم ریشه‌ای واقعی دارد یا صرفاً یک روایت ساختگی است.

اسناد دولتی آمریکا نشان می‌دهند که موسسۀ هرانا، تحت مدیریت کیوان رفیعی، نه‌تنها یک نهاد حقوق بشری نیست، بلکه بازوی اجرایی سیاست‌های ضدایرانی واشنگتن و حامی فرقه بهائیت است.

در چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، اقلیت‌های مذهبی کشور با حضور گسترده و اعلام حمایت خود، بر همبستگی ملی و نقش پررنگ‌شان در پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی تأکید کردند. نمایندگان آشوریان، ارامنه و زرتشتیان با شرکت در مراسم مختلف، از اهمیت اتحاد و انسجام ملی سخن گفتند و بر ادامه مسیر پیشرفت کشور تحت رهبری انقلاب اسلامی تأکید کردند.

با درگذشت کریم آقاخان، رهبر فرقه اسماعیلیه، این جریان که با حمایت غرب و صهیونیسم به تحریف عقاید اسلامی پرداخته، وارد مرحله‌ای حساس شده است. مسئله جانشینی او و کنترل ساختارهای این فرقه توسط قدرت‌های غربی از چالش‌های پیش‌روی آن است. شبکه آقاخان، که از طریق سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی و فرهنگی نفوذ گسترده‌ای در کشورهای اسلامی داشته، اکنون با خطر شکاف‌های داخلی و کاهش قدرت مواجه است.

دکتر جواد منصوری، پژوهشگر و مورخ: «بهائیت در واقع اصل حکومت پهلوی بود؛ گرداننده اصلی رژیم پهلوی بهائیت بود. وقتی این رژیم سقوط کرد، وزیر خارجه اسرائیل جمله‌ای گفت: «زلزله‌ای در ایران رخ داد که خاورمیانه را خواهد لرزاند و به دنبال آن دنیا خواهد لرزید.» حالا شما بیایید ببینید که در این ۴۵ سال آیا این وضعیت برقرار بوده یا نه؟ با حذف بهائیت از نظام ایران، ملت ایران توانست نظامی را پایه‌گذاری کند که تا امروز به اینجا رسیده است.

دکتر محمد آقاسی، جامعه‌شناس و پژوهشگر فرهنگی: «نو عثمانی‌گری فرهنگی، خط پررنگ سیاست فرهنگی اردوغان در منطقه است. راه آن نیز از طریق نفوذ رسانه‌ای است.»

«آرامیک شاه‌نظریان»، فعال رسانه‌ای و فرهنگی ارمنی و سردبیر روزنامه ارمنی «آلیک» در سخنانی، به مشارکت سیاسی-اجتماعی جامعه مسیحیان ارمنی ایران اشاره داشته، بر پیوندهای دیرینه ارامنه و ایران تأکید نموده‌است.

«نظام‌های استکباری با تجربه‌ای که کسب کرده بودند، دریافته بودند که تنها نیروی نظامی برای سلطه دائمی و همه‌جانبه بر مستعمراتشان کافی نیست. به همین دلیل، نیاز به ساختار ویژه‌ای داشتند که به نوعی می‌توان آن را یک "دولت پنهان" نامید؛ دولتی که هیچ‌گونه ظاهر رسمی نداشت، اما در عین حال به‌عنوان بازوی اجرائی و حافظ منافع دولت استعماری عمل می‌کرد.»

رژیم صهیونیستی از آغاز با استفاده از خشونت و ترور به دنبال تأسیس و گسترش دولت خود بوده است. تاریخچه اقدامات گروه‌های صهیونیستی نظیر هاگانا، اتسل و لحی از دهه ۱۹۳۰ تاکنون، شامل کشتار و آوارگی هزاران فلسطینی، نشان‌دهنده ماهیت تروریستی این رژیم در جهت تحقق اهداف توسعه‌طلبانه‌اش است.

درگیری‌های اخیر در آمستردام میان هواداران تیم‌های مکابی تل‌آویو و آژاکس آمستردام نمودی از عینیت یافتگی  افراط‌گرایی و خشونت در ذات گروه‌های صهیونیستی است. این حوادث همزمان باشدت گرفتن تنش‌ها در نوار غزه، بی‌گمان بازتابی از روحیه تروریستی ریشه دار یهود افراطی در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ میلادی است.

«این جنایت رژیم سفاک، رژیم اشغالگر، رژیم خون‌خوار صهیونیستی را از طرف خودم و کلیسا محکوم می‌کنم.»